Afgelopen zaterdag mocht de E1 aantreden tegen KCC E4. KCC staat op een nette derde plek in de poule en is erg sterk in het scoren met de zogenaamde doorloopbal. Een trucje dat de E1 zelf helaas nog niet beheerst.
De uitwedstrijd was een paar weken geleden met 6-2 verloren en het was nu tijd om te laten zien of er groei zit in het spel. KCC trad aan met drie (flinke) heren en één dame. Geen wisselspelers dus conditioneel zou er een voordeeltje te halen moeten zijn.
Het eerste kwart ging gelijk op en het was Reeuwijk dat de beste kansen kreeg. Helaas stond het vizier niet op scherp en was het KCC dat vlak voor het fluitsignaal de 0-1 in het mandje legde.
In het tweede kwart startte Reeuwijk met vier meiden: Esther, Nina, Bo en Lisa. Aangezien bij KCC drie heren in het veld stonden, was het dus het geval dat er jongens voor meisje speelde en meiden voor jongen. Voor ons als toeschouwers al verwarrend, maar voor de scheidsrechter al helemaal. Het was immers ook nog maar even na tien uur in de ochtend.
In dit blok had Reeuwijk het beste van het spel en kwamen ze via Esther op 1-1. KCC kwam via een makkelijk gegeven strafworp alweer snel op 1-2. Toch wist de E1 via Esther alsnog de terechte gelijkmaker te forceren.
Na de rust kwamen Stijn en Daan weer het veld in en golfde de wedstrijd in een hoog tempo heen en weer. Er was niet duidelijk een bovenliggende partij. Reeuwijk verdedigde scherp tegen de doorloopballen, maar was daarentegen weer niet scherp in het afronden. Het was KCC die de 2-3 wist te scoren. In dit blokje werd ook de klacht genoteerd van Elisa, de moeder van Bo, dat zij zich slecht kan concentreren als er veel wordt gepraat en geroepen om haar heen. U zult begrijpen: de wedstrijd werd in volledige stilte voortgezet. Zelfs de scheidsrechter durfde niet meer te fluiten.
Je hebt wel eens wedstrijden die je moet uitzitten en je continu op je horloge zit te kijken. Maar dat was nu zeker niet het geval. Het laatste blokje ging wederom in een moordend tempo en ook nu weer golfde het spel heen en weer. KCC was net weer wat gelukkiger in de afronding en kwam op 2-4. De E1 bleef echter knokken en wist via Nina in de blessuretijd nog op 3-4 te komen. Helaas bleef het daarbij en liep de E1 een verdiend punt mis. Trainer Kim, die het lukte om zelfs Kenneth te overstemmen, was zo tevreden over het vertoonde spel dat ze trakteerde op chipjes. Dat maakte de nederlaag nog wat dragelijker. Daarnaast beloofde ze om ’s avonds te laten zien hoe het wel moest qua afronding.
Als team van de week mocht de E1 namelijk komen opdraven bij het eerste. Ondanks dat deze wedstrijd ook in een zeer hoog tempo heen en weer golfde was het toch echt Juliana die ondanks een veel minder kansenaantal heel makkelijk de korf wisten te vinden en de wedstrijd wonnen.
De enige ballen die er deze dag wel makkelijk ingingen waren die van de sponsor van de wedstrijdbal: de Kwalitaria. Gelukkig waren die ook het lekkerste.